,,Pieśni patriotyczne niczym lustro, w którym odbiły się losy narodu polskiego” – widowisko muzyczno-słowne ,,Młodzież Pamięta”

12 listopada w sali widowiskowej Jasielskiego Domu Kultury miało miejsce widowisko muzyczno-słowne z okazji Narodowego Święta Niepodległości. FOTORELACJA

Młodzi ludzie pokazali jak ważna jest dla nich narodowa pamięć i patriotyczna tradycja. Podkreślili, że młodzież w Jaśle pamięta o najważniejszych wydarzeniach z historii Polski.

-W całej swej historii istnienia państwo polskie przeżyło wiele burz. Targało nim rozbicie dzielnicowe, które doprowadziło do wojny domowej. Ale jednak powstało z gruzów i ponownie władcy polscy sięgnęli po koronę i połączyli kraj pod swoim panowaniem. Obroniło się także przy pomocy tarczy litewskiej, od krzyżackiego miecza. Nie pozwoliło razem ze swoimi dzielnymi synami, żeby potop szwedzki zatopił jego koronę. Nie mogło powstrzymać tylko najtragiczniejszego wydarzenia, które dotknęło go ze strony Prus, Rosji i Austrii. Państwa te w drugiej połowie XVIII wieku podzieliły jego terytorium i skreśliły państwo polskie z mapy Europy i świata. 11 listopada 1918 roku Polska po 123 latach niewoli oswobodziła się z więzów i odzyskała wolność. Chcemy uczynić dzisiejszy dzień refleksją nad historią i współczesnością naszej ojczyzny – słyszeliśmy podczas widowiska

Organizatorzy (Jasielski Dom Kultury, Gimnazjum nr 1 w Jaśle, I Liceum Ogólnokształcące w Jaśle, Prywatna Szkoła Muzyczna II stopnia w Jaśle) za jeden z celów realizacji przedstawienia postawili sobie promowanie idei patriotyzmu.
We wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych i historycznych aktywnie włączyła się zgromadzona na sali publiczność.

Legiony to żołnierska nuta,
Legiony to straceńców los!
Legiony to żołnierska buta,
Legiony to ofiarny stos.

My pierwsza brygada, strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy nasz życia los,
Na stos, na stos!

O ileż mąk, ileż cierpienia,
O ileż krwi, wylanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres.

Nie chcemy już od was uznania
Ni waszych mów ni waszych łez
Skończyły się dni kołatania
Do waszych dusz, do waszych kies.

Umieliśmy w ogień zapału
Młodzieńczych wiar rozniecić skry
Nieść życie swe dla ideału
I swoją krew i marzeń sny.

Potrafim dziś dla potomności
Ostatki swych poświęcić dni.
Wśród fałszów siać zew namiętności.
Miazgą swych ciał, żarem swej krwi.

Mówili, żeśmy stumanieni
Nie wierząc w to, że chcieć to móc!
Lecz trwaliśmy osamotnieni
A z nami był nasz drogi wódz!

Anna Dziura